dag 23 - Disneyland

Vandaag zijn we naar Disneyland Tokyo geweest. Er zijn twee soorten Disneyland daar, de ene is voor kleinere kinderen en de andere is meer met achtbanen. Wij zijn naar die laatste geweest, Disneyland Sea. Toen we bij de ingang aankwamen, leek het best rustig, vergeleken met andere parken, en het bleef rustig lijken, tot we er echt in waren. Er liepen een heleboel mensen, veel meer dan in Universal Studios. Als eerste zagen we de nieuwe attractie van Toy Story 3, maar deze hebben ze ook in Disneyland Parijs en daar zijn we dus al ingeweest, dus besloten we ook om die over te slaan (eigenlijk niet alleen omdat die ook in Parijs is, er stond een rij van hier tot Tokio (letterlijk en figuurlijk)). Toen zijn we dus doorgelopen naar de volgende attractie: de Tower of Terror. Deze hebben ze in Parijs ook, maar is zeker de lievelingsattractie van Melody en mij, dus daar wilden we echt in. Er stond alleen een wachttijd van 70 minuten, dus dat hebben we maar niet gedaan.. We hebben fastpasses gehaald, waarop een tijd stond dat we er in konden, net als bij de Tokyo Skytree (zie dag 21). We konden er rond 17:00 uur in en tot die tijd andere dingen doen. We zijn doorgelopen en kwamen een attractie tegen met een wachtrij van ongeveer een uur. Dit was een erg originele attractie. Het was een film met een simulator en het ging over het weer. Het was een soort vliegtuig dat naar het hart van een hele erge storm vloog en daar de storm vernietigde. Daarna hebben we gewoon de hele tijd de weg gevolgd en zijn we naar de eerste attractie gegaan die we zagen. Dit was een soort achtbaan van Indiana Jones. Hier stond een wachtrij van twee uur, maar we dachten dat het beter was om toch maar in de rij te gaan staan, aangezien het overal druk was en we moesten toch een keer in erin. Het duurde eigenlijk niet eens zo heel lang, in het begin stonden om ons heen bomen, maar daarna waren we in een soort nagebouwd tempeltje met beelden en skeletten. Voor ons stonden twee meiden van rond de 15 jaar en ze waren de hele tijd bezig met hun make-up. Eerst moesten ze nieuwe wimpers, dan weer mascara, dan weer lipgloss, en uiteindelijk weer nieuwe wimpers omdat deze blijkbaar niet bevielen en dan begon anders weer opnieuw. Het was heel erg grappig om naar te kijken. Om ons heen stonden ook allemaal vrouwen met hele hoge hakken. Als ze liepen, liepen ze heel erg scheef, omdat het zo te zien heel erg veel pijn deed. Overal in Japan dragen vrouwen hele hoge hakken omdat ze groter willen lijken.

Na twee uur wachten waren we bijna aan de beurt. Bijna. En toen werd er iets omgeroepen in het Japans. We hadden geen idee wat er aan de hand was, maar iedereen begon langzaam terug te lopen, hierdoor wisten we dat de attractie stuk was. Ergens bij de uitgang kregen we gelukkig wel fast passes, zodat we er nog een keer in konden en dan niet zo lang hoefden te wachten. We zijn maar weer doorgelopen om te zien wat het volgende was dat we tegenkwamen. Dit was een attractie die was gebouwd in een grote vulkaan. Het was een achtbaan door de vulkaan heen en heel veel mensen gingen er in. Dat was te zien aan de wachttijd. 3 uur. Wij besloten er dan toch maar in te gaan, door de reden die ik al voor de Indiana Jones had gemeld. M'n moeder bleef buiten wachten, omdat ze niet van achtbanen houdt.

Na drie uur zagen we hoe het kwam dat het wachten zo lang duurde, want de rij was niet eens zo heel lang. Je kan voor deze attractie ook fastpasses halen, en als je dat dan gedaan had, mocht je gewoon doorlopen, en de normale rij moest net zo lang wachten tot er geen mensen met fast passes meer waren. Nu waren we dus eindelijk aan de beurt en we moesten in een soort lift gaan staan. Hierna kwamen we uit bij, verrassing, nog een rij. Dit was gelukkig gemixt en nu hoefden we niet meer zo lang te wachten. We zaten in een klein soort karretje dat helemaal geen achtbaan zou kunnen zijn, omdat je er dan gelijk uit zou vallen. Eerst gingen we door een vulkaan heen, hier stonden allemaal nepkirstallen. Dit ging heel lang zo door. Daarna kwam er ineens vuur uit een hoek en zagen we een draak, maar dat duurde niet lang, want de wagen begon ineens heel snel te rijden en voor we het wisten, reden we buiten.Hier konden we alleen de plek zien waar we erin waren gegaan en het karretje ging nog steeds snel dus veel konden we niet zien. Hier was het ritje alweer afgelopen en gingen we er weer uit.

Hier tegenover zat een andere attractie, waarbij de rij naar beneden liep, richting het meer. Op het bord voor de ingang stond dat het een soort duikboot was, dus we gingen erin. Na 80 minuten wachten, wat eigenlijk nog best wel snel ging, mochten we er eindelijk in. We zaten in een hele kleine duikboot en toen gingen we langs allemaal soorten vissen, in het glas verschenen de hele tijd bubbeltjes, die ervoor moesten zorgen dat het leek alsof we onderwater zaten, maar dat werkte niet. We vonden deze niet echt heel leuk.

Hierna wilden we richting the tower of terror lopen, maar onderweg zagen we dat er een show was bij een groot meer daar ergens. Mickey, Minnie, Goofy en nog wat andere bekende Disney-figuren waren aan het varen op een boot. Er zat niet echt heel veel verhaal in, maar het was wel leuk om te zien. Jammer was dat we bijna geen enkel Disneyliedje herkenden, maar een. Aan het einde was er een fontein en die spoot allemaal water richting de boten.

Toen het afgelopen was, zijn we naar de Tower of Terror gelopen. Chiara, Melody, m'n vader en ik gingen erin en door de fast passes waren we gelijk aan de beurt. Eerst kwamen we in een soort bibliotheek waar een verhaal werd verteld over de eigenaar van het hotel. Hij zou een beeldje van een aap hebben meegenomen van een van zijn verre reizen, en toen hij met dat beeldje in de lift van het hotel stond, zou hij zijn verdwenen. Hierna stonden we weer even in de rij om in de attractie zelf te mogen. Het was een grote bak met stoelen. Toen we hier allemaal inzaten, gingen we een stukje omhoog en toen zagen we onszelf in de spiegel, tot we ineens in geesten veranderden. Toen gingen we omhoog, keken heel even over het hele park uit, en toen vielen we naar beneden. Dit gebeurde een paar keer. We vonden het alle vier heel leuk.

Eenmaal eruit zagen we dat er verderop een show was met Pluto en Knabbel en Babbel en nog wat anderen, die gingen dansen. Hier gingen we kijken en na afloop zijn we richting een restaurantje vlakbij gelopen, waar we patat en een hamburger hebben gegeten.

We hadden ook nog fast passes voor de Indiana Jones, en ook daar konden we gelijk doorlopen. In de attractie zagen we Indiana Jones op zoek naar een tempel ofzoiets, en aan het einde kwam er een groot rotsblok op ons af. Dit was wel de beste attractie van allemaal.

Het was al donker en best laat, en we zijn alleen nog even in het Magische Tapijt geweest, van Alladin. Daarna hebben we nog even rondgekeken bij het Aladdin gedeelte en daarna ook bij de kleine zeemeermin. Veel mensen gingen er al uit en wij wilden nog wel een aandenken kopen, dus gingen we op zoek naar winkeltjes. Deze zaten niet ergens bij de ingang. Ook niet ergens anders. Toen we er eenmaal echt bijna uitwaren, zagen we een paar kleine winkeltjes, maar het was daar zo druk dat je niks kon zien. Toen zijn we er maar uitgegaan.

We zijn weer met de trein naar het hotel gegaan. Disneyland Tokio is niet echt heel leuk, omdat het er zo druk is, en omdat je in weinig attracties kan doordat er zo'n lange rij staat.